Natuurlijk leiderschap: waar is de balans?
Het is lastig.. We zijn vaak erg dol op onze vierbenige edeldieren, maar het blijven toch dieren van een paar honderd kilo waar enige controle toch wel fijn is. De vraag is dan ook: waar vind je de balans tussen vriend en vijand, tussen loser of leider. Je paard moet zich aan je kunnen hechten, emotioneel als vriend, maar ook als leider. Paarden zijn vluchtdieren en hebben behoefte aan een gevoel van veiligheid.
Nou is loser misschien iets (te) overdreven, maar uiteindelijk komt het daar wel op neer. Je paard heeft iemand nodig die niet zomaar opgeeft en hem/haar kan uitdagen. Immers: als je hem/haar al niet aankan, waarom dan wel al die gevaarlijke beesten die verstopt in de bosjes zitten? Je wilt je paard kunnen leiden, maar je moet sterk in je schoenen staan om met een paard zoān relatie aan te gaan. Afhankelijk van het karakter heeft een paard meer of minder behoefte aan een leider. Onzekere paarden hebben meer behoefte aan iemand die ze verteld dat het wel goed komt dan dominante paarden. Dominantere paarden zijn vaak wat eigenwijzer en zullen in de kudde ook hoger in rang staan. Toch is het ook bij die paarden belangrijk dat je de leider bent, in plaats van de volger. Je wilt namelijk uiteindelijk dat je paard doet wat jij van hem vraagt. Of dat nou een voetje geven is bij het poetsen of een oefening tijdens het rijden.
Om deze leiderschap te verkrijgen is het belangrijk dat je heldere hulpen geeft en gebruik maakt van fases die herkenbaar zijn voor je paard. Je paard weet dan goed waar hij/zij aan toe is, het brengt een stukje eerlijkheid met zich mee voor je paard. Hierbij geldt ook: wees niet bang je paard te straffen, maar zorg wel dat je paard ook merkt waarom hij gestraft wordt. Als jij het niet van hem/haar gevraagd hebt, kun je hem/haar er ook niet op aankijken. Je wilt dat je paard op zij gemak is bij jou en het fijn vind bij je te zijn. Dit zijn dingen die je vooral bereikt door consequent te zijn. Wanneer jij je paard af en toe een klap geeft voor iets en af en toe alleen streng toespreekt, ben je onvoorspelbaar. Ik wil geen uitspraken doen over wel of niet je paard slaan. Wat vooral belangrijk is voor je paard, is dat hij/zij weet wanneer deze komt. Je spreekt hem streng toe, je heft dreigend je hand en als hij dan nog niet reageert kun je hem een tik geven. Je paard zal leren dat wanneer hij iets doet wat niet mag, jij hem daar op zal aanspreken. Wanneer hij daar niet naar luistert zullen de gevolgen steeds zwaarder wegen. De meeste paarden zijn slim genoeg om dit snel door te hebben. Een goede leider is namelijk streng, doch rechtvaardig!
Wat ik vaak zie bij mensen die graag een goede band willen opbouwen met hun paard is dat ze te lief zijn. Ze willen te lief gevonden worden, maar dan worden dan vriend & loser. Wanneer mensen juist andersom doorslaan zal je een leiderschapsrol krijgen gebaseerd op angst. Belangrijk is dus die balans. Je paard mag best je beste vriend zijn, er mag ook ruimte voor āoverlegā zijn. Wat belangrijk is, is dat jij degene bent die laat weten wanneer je paard te ver gaat en de grenzen aangeeft.
Een mooi gezegde om hier af te sluiten: Itās nice to be nice, but itās nicer to be clear!
Lara
